Σας μεταφέρω σκόρπιες αλλά χρήσιμες νομίζω παρατηρήσεις μου:
– Με αφορμή τα τόσα στατιστικά της υγείας που πλέον παρακολουθείτε όλοι σας, θυμήθηκα στο 406 Στρατιωτικό Νοσοκομείο (συμπαθητικό ήταν by the way, ειδικά αν το συνέκρινες με το ΣΤΕΠ Μυτιλήνης) όπου υπηρέτησα τους 9 από τους 14 μήνες θητείας μου, είχα (πέραν της ειδικότητας… «οδηγός ασθενοφόρου») την πρώτη μου επαφή με την «κλινική κωδικοποίηση», ως υπεύθυνός της το 2002.
Η κλινική κωδικοποίηση και τα Συστήματα Διαγνωστικά Ομοιογενών Ομάδων (DRGs) είναι τεράστιας σημασίας λειτουργίες και δεν θα πω απουσιάζουν ουσιαστικά από το Εθνικό Σύστημα Υγείας θα πω …ευγενικά πως δεν έχουν χρησιμοποιηθεί σωστά και στο βαθμό που πρέπει.
Φυσικά υπάρχει τρομερή αντίσταση στην αλλαγή και την εφαρμογή καθώς η χρήση τους επιτρέπει τυποποίηση, ανάπτυξη πληροφοριακών συστημάτων, μέτρηση αποδοτικότητας, δημιουργία δικλίδων ασφαλείας, μείωση κόστους, εύρεση προβληματικών περιοχών ή περιοχών αριστείας και ένα σωρό άλλα δαιμονοποιημένα για τα Ελληνικά δεδομένα.
Όποιος έχει όρεξη μπορεί να διαβάσει googlάροντας International Classification of Diseases ή για Diagnostic Related Groups.
– Επί της ευκαιρίας, να ξέρετε πως ζούμε στην εποχή της «υπερδιάγνωσης», ένα από τα μεγαλύτερα σύγχρονα προβλήματα της Υγείας. Υπάρχουν διάφοροι ορισμοί στο τι είναι και τι δεν είναι, κοινός παρονομαστής των περιγραφών: όταν η διάγνωση κάνει τελικά περισσότερο ζημιά από ότι καλό!
– Μήνες μετά από οτι έπρεπε, είδα (επιτέλους) ένα γραφικό από Αγγλία που σύγκρινε ανά εβδομάδα τους θανάτους τα τελευταία 5 έτη (και πράγματι ήταν περισσότερα τις τελευταίες εβδομάδες). Εκεί βέβαια τα στατιστικά τους γραφεία δουλεύουν σωστά και έχουν δεδομένα. Δηλαδή, συνέκριναν τους θανάτους τις ίδιες εβδομάδες φέτος με πέρσι, πρόπερσι κοκ.
Έχω την αίσθηση (μη σας πω σιγουριά) πως στην Ελλάδα το τελευταίο 2μηνο έχουμε λιγότερους θανάτους από ότι είχαμε πέρσι τέτοια εποχή…
– Με ρώτησαν πόσο κοστίζει η ΜΕΘ σε ανάρτηση του εξαιρετικού Giorgos Pappas (έχω ξαναπεί ακολουθήστε τον αν θέλετε να διαβάζετε τι συμβαίνει στην έρευνα για τον covid). Θα μπορούσα να αναλύω ώρες, σας παραθέτω την πολύ γρήγορη απάντησή μου:
Το κόστος λειτουργίας των ΜΕΘ αρκετοί προσπάθησ-αν/ουν να το προσεγγίσουν. Μιλάμε για πολύ μεγάλη εξίσωση που η αναλυτική λογιστική (cost accounting) …βρίσκει τη χαρά της.
Μισθοδοσία και εισφορές ειδικών, κόστος εξειδικευόμενων, χορήγηση πανάκριβων φαρμάκων, αναλώσιμα, νοσηλευτικό, αναλογία προσωπικού ανά ασθενή, κόστος ειδικού εξοπλισμού για περιορισμό λοιμώξεων, εξαερισμός, επίπεδο δυσκολίας περιστατικών κοκ.
Είναι άκρως πολυπαραγοντικό.
Το κόστος εγκατάστασης εξαρτάται επίσης από πολλές παραμέτρους αλλά είναι σίγουρα πιο εύκολα μετρήσιμο. Υπάρχουν κάποια στάνταρ εξοπλισμού και κάποια στάνταρντς των χώρων (ένα γρήγορο google σε αξιόπιστα ICU equipment standrards θα σας κατατοπίσει). Παράγοντες είναι πχ πόσο κρεβάτια θα έχει (οι ΜΕΘ είναι Μονάδες υπόψη… γιατί κάπου είδα να λένε για δίκλινα) οπότε εξοπλισμός όπως πχ ένα φορητό ακτινολογικό δια πόσο θα διαιρεθεί. Η εξίσωση είναι δύσκολη αν υπολογίσει κανείς την τεχνολογική πρόοδο και την γκάμα του εξοπλισμού. Υπάρχουν κρεβάτια και κρεβάτια, απλά στρώματα και ακριβά πχ στρώματα που μειώνουν την ανάγκη για κατακλίσεις, monitros και monitors, αναπνευστήρες και αναπνευστήρες κοκ.
Σε γενικές γραμμές υπολογίστε πως λειτουργικά δύσκολα να είσαι κάτω από 2000 ανά κρεβάτι ανά ημέρα και ως κόστος εγκατάστασης δε νομίζω πως οτιδήποτε κάτω από 50.000 ευρώ ανά κρεβάτι μπορεί να σταθεί.
Συνεπώς μία μικρή μονάδα των 6 κρεβατιών μιλάμε για 300.000 ευρώ + κόστη γενικού εξοπλισμού + ειδική διαμόρφωση χώρων.
– Ζούμε (εύχομαι για λίγο) σε ένα περίεργο μοντέλο, virtual παγκοσμιοποίησης. Βλέπουμε πολλά και όμοια αλλά θα μένουμε εντός συνόρων για την ώρα. Glass borders effect! Δύσκολα επίσης θα ταξιδέψουν για καιρό ακόμη οι ευάλωτες ομάδες. Κανένα σύστημα δε θέλει να υποδεχθεί και να αναγκαστεί να νοσηλεύσει και να επωμιστεί το υγειονομικό και οικονομικό κόστος ανθρώπων πέραν των «δικών του».
Ήδη, τα Κανάρια Νησιά προσανατολίζονται να μην επιτρέψουν ξένους μέχρι τον Σεπτέμβριο και από τον Ιούλη να ανοίξουν μόνο για Ισπανούς. Θυμήθηκα και εκείνη την …έρμη, καταταλαιπωρημένη και ανύπαρκτη Ευρωπαϊκή Κάρτα Υγείας (και ασφαλιστικού φορέα).
– Το κράτος χάνει απότομα (πολλά) έσοδα, ενώ λόγω των αυξημένων αναγκών για στήριξη της οικονομίας και της υγείας αυξάνει απότομα τις δαπάνες του. Το μίγμα για τη χώρα μας είναι εκρηκτικό δεδομένης της 10ετούς ύφεσης, του παραγωγικού της μοντέλου και της γενικότερης λειτουργίας της.
Οι προβλέψεις για 4-8% εκτιμώ πως σύντομα θα αναθεωρηθούν πολύ προς τα πάνω. Το διψήφιο νούμερο της ύφεσης είναι δεδομένο κατά τη γνώμη μου και το ζήτημα είναι πως θα κρατηθεί πιο χαμηλά και πώς θα διαρκέσει λιγότερο! Υπόψη πως σε αυτές τις συνθήκες οι κοινωνικές αντιδράσεις (για να μην χρησιμοποιήσω αναταραχές γιατί πηγαίνει το μυαλό στο δρόμο) είναι οριακά αναπόφευκτες!
«Πάνω από το 66% των εσόδων μιας ξενοδοχειακής επιχείρησης καταλήγει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στο κράτος» (ΞΕΕ 2018), ενώ τα 30 εκατομμύρια εισερχόμενος τουρισμός με μέση δαπάνη €500 το άτομο έδιναν τονωτική ένεση (αυτή η ίδια ένεση που μας κράτησε και ζωντανούς την τελευταία 10ετία) €15 δίς σε ελάχιστους μήνες. Όπως δείχνουν τα πράγματα για την ώρα «…για το 2020 το μόνο που λογικά μπορούμε να περιμένουμε είναι ένα περιορισμένο κύμα εσωτερικού τουρισμού μετά τον Ιούλιο» (Ανδρέας Ανδρεάδης, CEO Sani/Ikos Group), αμφιβάλλω αν θα ξεπεράσουμε τα 5 εκατομμύρια τη φετινή σεζόν που σημαίνει άμεση έλλειψη ρευστότητας €12.5 δις.
Η έλλειψη τέτοιου όγκου ρευστότητας πολλαπλασιάζει τους λοιπούς οικονομικούς δείκτες, παράγει πάμπολα προβλήματα και βραχυκυκλώνει τον παραγωγικό μηχανισμό, ενώ πρέπει να υπολογιστεί και ο χειρισμός του ενός εκατομμυρίου άμεσα σχετιζόμενων θέσεων εργασίας.
– Περί Κίνας αλλά και Ταιβάν: To 2016 έζησα 1 μήνα εκεί. Η πρώτη μου, η άμεση αίσθηση φτάνοντας στην Κίνα ήταν πως αυτοί οι άνθρωποι, αν ήταν στην Ελλάδα, η χώρα θα ήταν 7 σταθμοί του μετρό/τρένου. Θα έφτιαχναν τέτοιο δίκτυο που σε μία ώρα θα ήσουν από Γιάννενα στα Χανιά με υπερταχεία και υποθαλάσσια.
Όργιο κατασκευαστικό και ανάπτυξης, δίψα για τον δυτικό τρόπο ζωής, τεράστιος όγκος, αρκετή πειθαρχία και ο ορισμός των ασυναισθηματικών σε βαθμό που το έχουν στην εκπαίδευσή τους, καλλιεργούν ασυναισθηματισμό!
Η καημένη η Ταιβάν από την άλλη (αξίζει να διαβάσετε την ιστορία της -θα καταλάβετε γιατί την λέω καημένη – και για αυτόν τον άνθρωπο επίσης googlάρετε: Chiang Kai Shek), πανέμορφη, καθαρά δυτικοί, ακόμη και στο ανάστημα και την εμφάνιση φαίνονται πως έζησαν ποιοτικότερα από τους Κινέζους, ήταν το αντίστροφο των Βαλκανίων (δλδ η Ελλάδα με τα Βαλκάνια και η Ταιβάν με την Κίνα) σε πολύ πιο έντονο και εξαρτώμενο. Εκεί καταλαβαίνεις απόλυτα πως ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν πράγματι Παγκόσμιος και το ‘49 μοιράστηκε απόλυτα και αυστηρά ο χάρτης.
Θα μπορούσα να σας γράφω ώρες για τις εμπειρίες από εκεί, κρατήστε πως είχαν από 10ετίες σχολές «επιχειρηματικής κατασκοπίας» και γενικώς, τρέχουν σε απίστευτους ρυθμούς σε σχέση με την βαριά Ευρώπη και την καθιερωμένη Αμερική.
– Βλέποντας την επιτυχία του Zoom… θυμήθηκα που από το 1998 ακόμη χρησιμοποιούσαμε το Paltalk. Είναι ακόμη ζωντανό και το παλαιότερο μάλιστα από τις πλατφόρμες που υποστηρίζουν videoκλήση! Ενδιαφέρον έχει αυτή εδώ η σύγκριση των συστημάτων που θα βρείτε στη wiki με ένα Google για: Comparison of Cross Platform Instant Messaging Clients
